Nigel Slater – Culinair winterdagboek (De Standaard)

Zoete troost

Lees hier de krantenversie: Nigel Slater – Culinair winterdagboek

Nigel Slaters ‘Culinair winterdagboek’  is zalig leesvoer voor elk winterkind.

 

Kathy Mathys

 

Ga zitten in het meest kersterige hoekje in huis, kruip onder een dekentje. Schenk een glas in, liefst iets winters, een eau de vie van kweepeer of een naar toast geurende boekweitthee. En neem er dan Nigel Slaters ‘Culinair winterdagboek’ bij. We kennen Slater van zijn keukendagboeken, van zijn memoires over de kindertijd en van zijn kookboeken vol robuuste, eenvoudige recepten.

Slater kijkt na een oververhitte zomer altijd uit naar de koude van de winter. Aan het staartje van februari trekt hij zelfs jaarlijks naar een plek waar het nog vriest om de komst van hogere temperaturen uit te stellen. Dit boek begint op 1 november van een niet specifiek, recent jaar en eindigt op 2 februari met Maria-Lichtmis. Op die laatste dag is hij in Japan en wordt hij voor het eerst die winter wakker met sneeuw.

De combinatie van recepten met autobiografische notities en winterweetjes werkt goed. De toon is ietwat nostalgisch: ‘Vullingen, vleesvulsels, hoe je ze ook wilt noemen, zijn uit de mode geraakt. Dat vind ik schandalig.’ Slater denkt graag terug aan de stijf bevroren wanten uit zijn kindertijd, aan de uren in een ondergesneeuwd landschap.

Wat voor recepten serveert hij in de winter? Stoof van ossenstaart, spruitjessalade, een gedroogde-vijgentaart met marsala. De focus ligt meer op zoet dan in zijn ‘Keukendagboek’. Voor vegetariërs en flexitariërs staan hier wel erg veel vleesgerechten in. Tijdens de kerstperiode schuimt Slater Duitse kerstmarkten af, het zijn er net te veel. Nee, liefst lezen we Slater wanneer hij bezig is in dat oude, krakende huis van hem of in zijn tuin.

Op stilistisch vlak is Slater een van de betere kookboekenauteurs. Pickles noemt hij ‘een zurige kanttekening’ bij de maaltijd. Handig zijn de tips om het kerstgebeuren goed te doorstaan. Gebruik stevig, herbruikbaar inpakpapier, schrijft hij. Elk jaar produceren de Verenigde Staten vier miljoen ton afval aan kerstpapier. Waag je niet aan poëzie, niet die van jezelf en ook niet die van anderen, klinkt het over de kerstkaarten.

 

***

 

Nigel Slater – Culinair winterdagboek – 476 blz. – Fontaine.