Paranoïde verteller

Blake Morrison schreef een thriller die doet denken aan ‘ Het diner’ van Herman Koch.

Kathy Mathys

‘ Ik ben een gewoon mannetje, een onderwijzer met een pover fantasieleven’, aldus Ian, de verteller in ‘ Het laatste weekend’ van Blake Morrison. Dat je de heethoofdige leraar niet op zijn woord kan nemen, wordt al snel duidelijk in een boek dat meer dan eens doet denken aan ‘ Het diner’ van Herman Koch. Er is de onbetrouwbare verteller, die jaloers is op een rijkere en meer succesvolle naaste. Verder spelen beide boeken binnen een korte tijd, eindigen ze met een thrillerachtige finale en gaan ze over geweld en agressie.
Ian en zijn vrouw Em verblijven voor een weekend bij oude vrienden, Ollie en Daisy. Al gauw komt onverteerd zeer naar boven bij Ian. Ooit was hij smoorverliefd op Daisy, maar die koos voor de vlottere Ollie. Zowel Ollie als Ian blijken dingen voor elkaar geheim te houden. Morrison harkt een heleboel elementen bij elkaar maar hij werkt ze niet allemaal even goed uit. Hij weet de zomerse sfeer op het landgoed – ‘ de hommelzware traagheid’ – heel mooi te vatten. Ians bezitterigheid, zijn extreme paranoia en waanideeën maken van ‘Het laatste weekend’ een claustrofobische en spannende leeservaring. Als analyse van vriendschappen tussen mannen en van maatschappelijk geweld valt dit boek te licht uit.

**
Blake Morrison – Het laatste weekend – Ailantus – 262 blz. – Vertaald door Frans van der Wiel en Joop van Helmond – Oorspronkelijke titel: The Last Weekend.