Alleen op de heide

 

Een man wil, ver weg van alle ruis en afleiding, de wereld horen zingen in het tweede boek van de Engelse auteur Kingsnorth.

 

Kathy Mathys

 

In zijn debuutroman ‘The Wake’ gebruikte Paul Kingsnorth woorden en zinswendingen uit het oud-Engels. In de opvolger laat hij aan de hand van de taal van het personage iets zien over de geest van de man. In het begin spreekt hij nog in volzinnen met punten en komma’s, dat verandert in het tweede deel.

‘Beest’ speelt zich af in het zuidwesten van Engeland. Een man woont er op de heide in een verlaten boerderij. We weten dat hij maanden geleden vrouw en kind verliet om op zoek te gaan naar de kern der dingen. Hij zit urenlang voor zich uit te staren, wandelt tot hij erbij neervalt. Hij praat met niemand.

De man verliest het gevoel voor tijd, komt dichterbij de zintuiglijke werkelijkheid te staan. Zijn onderneming lijkt op een doorgedreven vorm van zenmeditatie. ‘Er zou in ieder geval van alles openbreken en er zouden weer dingen gebeuren,’ zegt de verteller. Kingsnorth laat hem een beest ontwaren aan de zijkant van zijn blikveld. Het is een vreemd beest, de verteller gaat er steeds weer naar op zoek. Ondertussen beseft de lezer dat de waarnemingen van de kluizenaar niet per se stroken met de realiteit.

Kingsnorth laat ons voelen hoe het is om een lichaam te bewonen dat het dierlijke in de mens omarmt, dat zich niet langer bezighoudt met alle onbenulligheden die het menselijke leven vormgeven. Het resultaat is afwisselend meeslepend en repetitief. Dit is een boek dat je vooral leest omwille van de taal, de stijl – de verwikkelingen zijn minimaal.

 

***

 

Paul Kingsnorth – Beest – vertaald door Nicolette Hoekmeijer – Ambo Anthos – 171 blz.