Troebel

Wat vertellen auteursfoto’s ons? Vaak een heleboel, maar niet altijd het hele verhaal. Debutante Rebecca Connell (°1980) mag er dan wel uitzien als een opgeblonken cherubijn, haar eerste roman voert ons door troebele wateren.
Louise was vijf toen haar moeder Lydia omkwam in een auto-ongeval. Als jonge vrouw verneemt Louise dat er een dramatisch verhaal schuilgaat achter de droge feiten. Lydia stierf vlakbij het huis van haar minnaar Nicholas. Debutante Connell brengt ons een strak gecomponeerd relatiedrama dat Louises relaas uit 2007 afwisselt met dat van Nicholas uit 1989. De openingspagina’s brengen de lezer even in ‘Fatal Attraction’-sferen: de jongvolwassen Louise tracht Nicholas’ habitat binnen te dringen en bezint zich over mogelijke wraakscenario’s. Wat volgt is gelukkig heel wat meer dan een rechtlijnig afstraffingsverhaal. Meer nog, Connell kiest uiteindelijk veeleer voor ‘Scènes uit een huwelijk’ dan voor een Hollywoodiaanse wraakoefening. Ze beschrijft hoe Nicholas en Lydia elkaar ontmoeten, beminnen en dan weer loslaten omdat Lydia al getrouwd is. Jaren later vinden ze elkaar terug. Nicholas, inmiddels goed en wel gesetteld met vrouw en kind, vermoedde verkeerdelijk dat hij zijn affaire had uitgeziekt. Hij valt Lydia opnieuw in de armen en overweegt zijn vertrouwde nest op te breken.

Connell bewijst dat over het welhaast tot op de draad versleten thema van de overspelige liefde het laatste woord nog niet is gezegd. Wat haar roman de grijze brei doet ontstijgen, zijn de doorleefde personages en de frisse blik van de betrokken kinderen. Hoe ervaren zij, jaren later en zelf volwassen, het wilde liefdesgewoel van hun ouders? Op stilistisch vlak springt ‘De affaire’ er niet uit. Connell scoort vooral dankzij haar vernuftig psychologisch inzicht.

**

Rebecca Connell – De affaire – Artemis & co – vertaald door Marijke Koch – 238 blz. – Oorspronkelijke titel: The Art of Losing.