Grote ambities:

Op de eerste bladzijden van de nieuwe A.M. Homes gebeurt er zoveel dat je snakt naar een pauze. Die komt er niet meteen. Homes dompelt de Silver-broers onder in een kolkend bad van stress, uitdagingen en hindernissen. George belandt in de psychiatrie nadat hij vrouw Jane met een lamp de schedel insloeg. Broer Harold, die het deed met Jane, neemt de zorg van Harolds tweeling op zich, verliest zijn baan als universiteitsdocent omdat zijn blik te veel gericht is op het verleden, heeft affaires met twee zeer complexe vrouwen enzovoorts. Homes schrijft nietsontziend, de hilariteit is nooit ver af, zelfs op de pijnlijkste momenten. Komt ze in de buurt van het sentiment, dan redt ze zich er uit met een typisch raar Homes-detail. Zo heeft de vrouw die het bruidsboeket vangt op een bruiloft slechts één been. Niet dat Homes freaks opvoert. Met ‘Vergeef ons’ schreef Homes haar meest ambitieuze roman. De Amerikaanse politiek sinds Nixon, de psychiatrie, het onderwijs, internetverslaving, het gevangenissysteem: het komt allemaal aan bod. Vooral de manier waarop Homes het verhaal van het failliet van de Amerikaanse droom vertelt, namelijk aan de hand van Nixon, is grandioos. Homes dicht Nixon zelfs enkele kortverhalen toe die dit boek een donkere onderlaag geven. Ondanks de ambitie, de vele grappige en overtuigende passages, valt er wel wat aan te merken op deze roman. Hij is te lang, soms te drammerig en aan het einde te zoet. (KM)

****